Değerli Müjgan Hanımefendi,

Şiir, yağmuru...camları çok sever...

Hele de sözcükler naif söylemlerle bezenirse...

"Göğün ince damarlarından
sessizce sızıyor gri bir şarkı"

bu bölümde yağmurun şarkı misali melodilerle çiselediğini yüreğin betimlemesi ne kadar anlamlı...

Biz o yüzden ıslanmaktan korkmayız....hele de kalbimiz kelebekler misali pır pır ediyorsa, bir güzel ıslanmaya meydan okuruz...

kim bilir belkide böylece duruluğumuza...doğallığımıza dönmek istemekteyiz....
O yüzden her yağmurda yürekler hep çocuk olur...Pervasızca...inadına ıslanmayı dileriz....

"her damla, bulutun kalbinden kopmuş
soğuk bir hece gibi düşüyor toprağa..."

bu söylemde saklı bir hüzün var sanki... Yağmurun naif ve yumuşak yüzünü, bir nebze sitemle betimlemişiz... "kopmak" ve "soğuk bir hece" derken...

"Kırık aynalar gibi..." söyleminde, bir kalbin masumiyeti, hüznü gizli sanki... İçimizde kırılan bazı duygular belkide...

"her damla bir hatıranın izi
bir çocuğun avucunda titreyen yıldız..."

her olay bir yaşanmışlık...her damlada bir hatıra...Küskünlükleri... rencide olmuş bir yüreğin acı hatıralarını hatırlatır gibi....

"ve yağmur
gözyaşlarını saklayanların
suskun alkışları gibi çarpıyor yollara..."

ne çok şey anlatır bazen olgular... Bir anlık saptamalarımız belki de bir ömürlük hayatımızın romanıdır bazen...

söyleyemediğimiz...içimizi dökemediğimiz....sevinçlerimizi...hüzünlerimizi paylaşamadıklarımızın hikayesi gibi...

Şiir oldu mu, hüzün de güzel....keder de...

Duygularımızın bize sunduğu nadide yemekler gibidir şiirler... Her tür tadı barındırır içinde...

ve bizler, daha bir tadına varmak için bazen inadına acılı ekşili terkipler katarız... Acıtsa da yine de lezzet verir....duygularımız da bu tatlardan nasibini alır...

Çok tebriklerimle efendim...Yüreğiniz var olsun....

sağlıklı güzel günler diliyorum...