23
Yorum
56
Beğeni
5,0
Puan
369
Okunma

Charles Baudelaire’in “L’Albatros” şiirinden ilham ile
Ufkun solgun çizgisinde
kanatlarınla açılır mavilik,
rüzgârın omzunda ağır ağır
zamanı aşarsın.
Gökyüzü senin mabedin,
deniz senin aynan;
her dalga senin yankın,
her yıldız yol arkadaşın.
Ama yeryüzüne indiğinde
taş olur kanatların,
kalabalığın gürültüsünde
sakar bir gölgeye dönüşürsün.
Ey albatros,
benim de ruhum senin gibi:
gökte özgür,
yerde esir.
Ey albatros,
sana bakınca öğreniyorum
uçmanın yalnızca göğe değil
kalbe de ait olduğunu.
Bir kanadın umut,
öteki kanadın hüzün;
sen denizlerle konuşurken
ben içimde yankılanan boşlukla konuşurum.
Ve bilirim,
hangi kıyıya varsam da
senin gölgen
hep önümden geçer,
çünkü özgürlük dediğimiz şey
bir kuşun kanadında saklıdır.
Müjgân Akyüz Dündar
5.0
100% (31)