29
Yorum
70
Beğeni
5,0
Puan
468
Okunma

Artık dokunmuyor bana sabahın ışığı
adını bilmediğim bir ülkenin harfleriyle
sesleniyor pencereme gün
ve ben
her kelimesi sana benzeyen
hiçbir kelime bulamadan
susuyorum
Rüzgâr bile geçerken yanımdan
sana dair ne varsa
çevirmeden geçiyor içimden
hiç anlamadan beni
Zaman
önce sessizliğe çevirdi seni
sonra sessizliği bile aldı elimden
ve ben
kendi dilimde bile
sürgün oldum
Gölgem bile tanımaz oldu beni
senli günlerden kalma sesimi
her yankım
bilmediğim vadilere düşüyor şimdi
Ve her akşam
göğe çevirdiğim gözlerim
hiçbir ışıltıyı anlayamıyor
hiçbir yıldız artık
benim dilimde parlamıyor
Belki de
konuşmayı unutan bir rüyanın içindeyim
ve sen
çoktan silinmiş bir kelime gibi
sadece susarken
anlaşılıyorsun
Müjgân Akyüz Dündar
5.0
100% (36)