Anka Kuşu: Yedi Kapı

Gözlerini kapa, ey gönül,
dinle kendi kalbinin sessiz kanat çırpışını…
Karanlıkta bir ışık titriyor;
o, senin Anka Kuşun,
her düşüşte küle dönüşen ateşin kendisi.

Birinci kapı: Sabır’dır
Düş, ey insan, düş ve yan,
her acı bir fısıltıdır sana:
“Sabret, çünkü her karanlık, bir doğumun habercisidir.”
Küller arasında bir kıvılcım parlar,
ve sen fark edersin, düşmek de bir öğretmendir.

İkinci kapı: Teslimiyet’tir
Bırak gitmek istemediklerini,
bırak kontrol etmeye çalıştığın dünyayı…
Kapı açılır ancak teslim olana,
ve sen nefesinle bütünleşirsin,
ateşinle ruhun dans eder.

Üçüncü kapı: Bilgelik’tir
Dinle sessizliği, oku gözlerinle,
anla ki bilgi, dışarıda değil, içindedir.
Her yara bir yol,
her gözyaşı bir deniz,
ve sen o denizde yüzerek kendini bulursun.

Dördüncü kapı: Arınma’dır
Geçmişin yüklerini bırak,
her küle düşen ışık sana rehberlik eder.
Ve sen yeniden doğarsın,
yeniden bakarsın dünyaya,
bu kez kalbinle, bu kez gözyaşınla.

Beşinci kapı: Cesaret’tir
Korkularını gör ve geç onları,
çünkü Anka Kuşu, yalnızca cesur yüreklerin içindedir.
Her kanat çırpışı seni yükseltir,
her nefes yeni bir gökyüzü açar önünde.

Altıncı kapı: Aşk’tır
Kendini sev, her zerreyi hisset,
çünkü aşk, külden doğan ışığın en parlak kanadıdır.
Ve sen uçarsın artık,
ateşinle, ışığınla, bilginle bir bütün olarak.

Yedinci kapı: Yeniden Doğuş’tur
Kapı açıldı, ey gönül,
ve sen fark ettin ki Anka Kuşu,
senin özünde saklıydı.
Her düşüş, her acı, her yalnızlık,
seni buraya, kendi gökyüzüne getirdi.
Artık yeniden doğdun,
ve her külden doğan bilgelik ile
yeniden uçmaya hazırsın.

Hüseyin Erdinç