Hani rastlaşmıştık ya o şiirde
Öpmüştün beni yüreğimden

Hani rastlaşmıştık ya,
o şiirde,
gözlerin bir an durdu zamanın içinde,
ben de durdum,
nefesimi tuttum,
sana bakarken,
öpmüştün beni yüreğimden,
ve ben hâlâ o anın içinde,
saatler durmuş gibi,
zamanın sınırları silinmiş,
her şey sadece sen ve ben,

Belki bir akşamüstü gelir,
güneş üşüyen ellerimi ısıtırken,
sen sessizce yanımda belirsin,
ve dünya sadece bizim için durur,
ama biliyorum,
her durak, her göz kırpışı,
bir diğerini çağırıyor,
ve ben seni çağırıyorum,
sessiz, derin, yürekten,
her adımda,
her solukta,
seninle dolu her anı hissederek,

O şiirdeki o anı,
her şarkının notasında arıyorum,
her yağmurun ritminde,
her sokak lambasının titreşiminde,
ve anlıyorum ki,
sen hep oradaydın,
ben de seni hep orada bekleyeceğim,
gözlerin bir sır,
dudakların bir cümle,
benim içimdeki sessizlik bir şiir,
ve her sessizlikte adını mırıldanıyorum,
öyle bir mırıldanış ki,
zamanı durduruyor,
hatırlatıyor bana,
her karşılaşmanın bir şiir olduğunu,
ve her şiirin seni getirdiğini,

Gel, derim,
gelme desen de,
ben burada bekliyorum,
bir dizede,
bir nefeste,
bir yıldızın altındaki gölgede,
ve bil ki,
her bekleyişimde,
her hatırlayışımda,
sen öpüyorsun beni yüreğimden,
ve ben hâlâ o şiirdeyim,
belki de beklemek,
beklediğini bilmek değil,
seninle olan her anı
yeniden yaşamak demek,
ve ben yaşıyorum,
her göz kırpışında,
her sessiz dakikada,
ve o anlarda,
senin ellerini tutuyorum,
gözlerine bakıyorum,
ve dünyanın bütün karmaşası susuyor,
her şehrin ışığı sönüyor,
her sokak boşalıyor,
ve sadece sen ve ben,

İşte o dizede bekliyorum seni….

Hüseyin Erdinç