1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
111
Okunma
Cüzdanın dar köşesinde gizli,
Bir yüz, bir tebessüm, bir zaman.
Ne kalem bilir onun ağırlığını,
Ne de kâğıt taşıyabilir bu sükûtu tamam.
Her açıldığında bir hatırlayış,
Gözlerine düşen ışığın izi,
Görünmez mısralar saklanır orada,
Gönlün söyleyemediği gizli sözü.
Fotoğraf sessiz bir şairdir,
Bakışlarıyla kurar dizeleri.
Sen okudukça çoğalır,
Sen sustukça derinleşir heceleri.
Sevdiğini yanında taşımak,
Ömrün yarım kalmış duasıdır.
Kimse bilmez, kimse görmez ama
Kalbin atışında yankılanır varlığıdır.
Yol uzun, vakit ağır,
Kimi gün keder, kimi gün sevinç taşır.
Ama o küçük resim hep hatırlatır:
Aşk, yazılmamış şiirlerin en güzeliymiş aslında.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz