Toprak sessiz, rüzgâr hüzünle eser,
Bir baba çökmüş dizlerinin üstüne,
Elinde bir demet solmuş çiçek,
Gözlerinde bir ömürlük sükûnet.

Bir taşın ardında kaybolmuş hayat,
Bir ses susmuş, bir nefes yarım kalmış,
“Baba” diyen o ses artık yok artık,
Sadece yankısı kalmış kalbin duvarında.

Elleri titrer, toprağı okşar,
Sanki saçını sever gibi evladının,
Ama bilir ki o sıcaklık dönmez,
Bir mezar taşına sığınmış tüm yılların.

Evlat acısı… ateştir, yakar içten,
Ne sönmeyi bilir, ne dindirir zaman,
Bir baba yaşar, ama yarım yaşar,
Kalbinin yarısı toprağın altında kalır her an.

Gökyüzüne bakar, “Allah’ım sabır” der,
Bir damla yaş süzülür sakalına,
Dünyadaki en sessiz çığlık olur,
Boynu bükük bir babanın duasında.



sen enişteme sabır ver yarabbim dualarınızı esirgemeyin eniştemin teyzemin kuzenlerimin gönlüne ferahlık mezardaki cennet kuşu kuzenime cenneti dileyin dualarınıza insallah