0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
149
Okunma
Bayrağın gölgesinde gözümü açtım,
İlk nefesimi özgür rüzgâra saçtım.
Dağlar anlattı bana kim olduğumu,
Taşlar fısıldadı geçmiş yolumu.
Her karışında alın teri, kan izi,
Her adımda şehidin sessiz sözü gizli.
Bu toprak, sadece yer değil,
Can bedenden çıkmadan terk edilmeyecek bir yemin.
Gözümde değil altın, gümüş, taç,
Bir avuç toprağı bile veremem yabanca.
Düşman gelse, gölgesini salmaya,
Ölümün bile önüne dikilirim, korkmadan, yılmadan.
Bir rüzgâr eser, dalgalanır al renk,
Gönlüm titrer, gözlerim dolar, ellerim kenetlenir.
Bu sevda, kağıda sığmaz, söze yetmez,
Bir can verilir ama ondan vazgeçilmez.
İster gece olsun, ister sabah,
Adım atarım, yola düşerim, çekinmem asla.
Çünkü bilirim, bu yer benim köküm,
Kökü kopan ağaç nasıl yaşar ki, sorarım sana?
