Biliyorum ki buğdayın elekteki taşlara vedası gibi
içime sinen bir gölge; bir belirleyip
bir kayboluyor


Ayıklanıyorum hatalarıma
geçmişimi alnımda rehin tutuyorum
boncuk boncuk terleri
ve ara bulucu bir rüzgâr soğutur
nefesi, bütün bedenimde


Ölmenin kaç çeşidi denendi
ayak uçlarımın önüne devrilen
koca bir ömrü sorgularsam
bin ceza alıp yatarım aşk uğruna
biliyorum

Bu kaybettiklerimin
bir başka zamana iteklendiği şiirleri
en çok uyanık tutuyorum
uğurlarsa bir türkü kadar yolum
yoluna değişmez



Ah, soğukların parmak uçlarımdan tepindi
o zindanları isminle görüp
başka görücüleri çıksın
diye suç işliyorum…


Doğduğum kentin ışıksız yanları
dumanı üstünde sevgisinin tarifi
öylesine zorlaştı ki
ak parçalı akbabalar hep vardı,
hep olacaklar…



Onun için
kuşları kafeste,
çiçekleri saksıda büyüttüm,
soluk renklerin ana dilimi karşıladığı yerde
bir selam karanlığa
bir selam gündüze olsun
deyip
zıkkımın kökü bir aşkla tekrar tekrar demleniyorum ,
halen bir yanım mavi...!
12-09-2025
ist
zaralıcan