Evlat;
Gözlerin göğe dönük olsun,
Kalbin yıldızlara kilitli.
Zaman değişse de,
Töre paslanmaz.

Diz çökme yere,
Secde et yalnız Yaradan’a.
Unutma;
Bir milletin yolunu,
Adalet aydınlatır.

Kılıcın keskin,
Sözün berrak olsun.
Hakikat yansa da
Onu susarak değil,
Yaşayarak savun.

Puslu yollar vardır,
Yolcunun kalbi meşale olur.
Karanlık çağları yaran
Bir nefes,
Bir dua,
Bir ideal olur.

Oğuz’un nefesi
Bugün de dağlarda yankı.
Her çığlıkta,
Her susuz bozkırda
Bir iz bırakır.

Evlat;
Taşımak değil
Taş olabilmektir erdem.
Milletin yükünü omuzlayan
Yürekler çağ açar.

Tarihi ezberleme,
Ruhunu taşı.
Satırlardan değil,
Alın terinden doğar
Asıl destan.

Kara gün gelir;
O gün kalkanın
Mazlumun duası olsun.
Zalimden değil,
Adaletten yana eğil.

Bozkurtlar ölmez,
Sadece çağ bekler.
Göklerden gelen ses
Bugün de der ki:
“Ey yeryüzü nöbetçisi, uyan!”

Kut, damarda değil
Kararda gizlidir.
Soyundan önce
Ruhunu bil,
Adını bilmeden yaşa.

Unutulmuş sancaklar
Rüzgâr beklemez.
Onları kaldıran
Bir yürek,
Bir diriliş olur.

Ve sen;
Gökbörü’nün evladı,
Kalbini yol bil,
Adaletle yürü,
Tarihi yeniden dirilt.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(3 Eylül 2025)