Aynalarda yüzüm var, ama içimden bir ben eksik,
Sevgi diye uzattığınız eller, hep zehirli dikenmiş.
Gözlerime bakıp yemin ettiniz, gökyüzünü şahit tuttunuz,
Meğer her sözünüz koca bir yalan, kalbimi paramparça ettiniz.

Gülüşlerinizde bile bir hesap, bir oyun gizliydi,
Sahte sevginizle aldattınız, ben aşkı gerçek bildiydim.
Geceyi başıma yıktınız, umutlarımı boğdunuz,
Yüreğime cehennem kurup, masum hayallerimi yaktınız.

Ben size ömrümü koydum, siz bana acıyı verdiniz,
Kalbim kan içinde kaldı, siz sahte sevgilerde gezdiniz.
Her “seviyorum” dediğinizde bir hançer saplandı içime,
Benim aşkım mezar oldu, sizin yalanlarınıza gömüldü sessizce.

Kalbime girip de en derin yerime ihanet bıraktınız,
Ben size cenneti sundum, siz bana cehennem yazdınız.
Elimi tuttunuz ama ruhumu yalnız bıraktınız,
Her gülüşünüzde bir hançer, her bakışınızda bir yara sakladınız.

Sokaklar şahidim, geceler sırdaşım oldu,
Ben sizi sevdikçe siz yabancılaştınız soğuk bir yüz gibi.
Küçücük umut kırıntılarında bile hayat aradım,
Ama siz her defasında gömdünüz beni karanlığa.

Sahte sevgilerinizde kaybettim kendi benliğimi,
Gerçek sevdalar için artık kapanmaz kalbimin kapısı.
Ben yandım, ben tükendim, siz oynadınız doya doya,
Bir gün siz de düşeceksiniz, sizin yalanınıza kanacak bir başkası.

Ve o gün…
Benim çektiğim her acıyı siz de tadacaksınız,
Sahte sevgilerinizde boğulup,
Gerçek seveni kaybetmenin acısıyla yanacaksınız…