Kör bir şehrin
geceye korkuya yükselen yüzü gibiyim.
İlerisi adımlar,
midemdeki ağırlıkla pençeleşiyor;
birini yarı yolda bırakacak gibi.


Bazen hak etmediğimiz yerlerdeyiz;
çocukluğumuz, gençliğimiz
ucuz, bir o kadar faydasız…


İnsan içindeki yalnızlıkla
ne kadar sevebilir ki?
mühümatsız, desteksiz;
hayal ettiği dağlar küçülür,
gitmek isteği devleşir.

Nefesi kimseyi takmaz;
uyduruk heyecan kördür,
kendini duymaz,
kendini bilmez.
Kalemin kibirli halleri…


Bu saatten sonra aşkı yazsa,
acısı eline bulaşır.
yazmasak,
kendinle başka başkalaşırız.


Kıyısının kendisine dar bir deniz gibiyim.
uğursuz, her dalga gelir, gider
ve sonrası boş bir uğultu;
kulakların en diplerine yuvarlanır.


Usul, boylum,
senli hayallerimde
omuz veren bir güneş var;
ve ay, yıldız biliyorum…

Umut, diğer ağızlardan süzülen bir parçadır,
ve her ses, yeniden var eder
içimdeki ışığı.



Ah…
sevilmenin pay edildiği bir yerin varlığı
içimi kemiriyor
ve ben seni sevmeyi unutup
nasıl giderin
bu diyardan .....
31-08-2025
ist
z can