Hayatımdan silmek istediğim insanlar var,
Yeniden başlangıç isteyen, ama iz bırakıp giden yarınlar var.
Unutmayı dilediğim zamanlar,
Gözlerimde kanayan yaralar var.

Güven duygusunu çalan yüzler var,
Hafızamda paslı bir hançer gibi duran görüntüler var.
Tanımamış olmayı dilediğim,
Adını bile anmaya değmeyen izler var.

Seçmeden seçilmiş akrabalar var,
Görmek istemediğim halde gözümün önünden gitmeyen yaralar var.
Fikrini sormadığım halde,
Kendi gürültüsünü bana dayatan sesler var.

Silmediğim sözler var,
Duymamış olmayı dilediğim olaylar var.
Çivinin gözüne saplamak istediğim gerçekler var,
Ama hepsi, evet hepsi bende saklı yaralar.

Ve ben…
İçimde kırık bir saat gibi susuyorum,
Her tik tak, geçmişin gölgesini hatırlatıyor.
Ama biliyorum:
Hiçbir gölge, güneşin doğuşuna direnemez.

Çünkü ben,
Unutmanın değil, yeniden doğuşun çocuğuyum.
Beni yakan her şeyden küllerimle ayağa kalkarım,
Ve kendi suskunluğumda
En gürültülü çığlığı atarım.

Benim hikâyem, onların bıraktığı izlerle yazılmayacak.
Ben, kendi kalemimle kendi defterime
Yeniden başlayacağım…
Ve son satırda sadece şu yazacak:

“Beni yıkanlar değil,
Beni yeniden kuranlar kazandı.”

ZAMAN TÜNELI
31.08.2025