Başkalarının baharını çalanın, gönlünde açmaz çiçek,
Hakkı gasp edenin yoluna dökülmez sevinçten tek bir kelek.
Gölge düşürenin üstüne doğmaz sabahın aydınlığı,
Kötü niyetle varılmaz, hiçbir hayırlı murada, asla ve daima.

Emeği çalanın sofrasına düşmez bir lokma bereket,
Vicdanın terazisinde ağır gelir her bir hareket.
Zulmeden bulamaz kalbinde huzurun sıcak izini,
Kötü tohumla yeşermez, hayatın erdemli bahçesi.

Başkalarının güneşini kapatanın günleri karanlık kalır,
Kim ki hakkı çiğner, gönlünde hep fırtına çalır.
Dostlar da terk eder, huzur gider bir bir elden,
Kötü niyetle ne yaz gelir ne de güller biter gülden.

Unutma ki dünya, döner adaletin sessiz çarkıyla,
Zalim, kendi kurduğu tuzakta kalır, düşer tuzağa.
İyilikle yürü ki yollar sana hep açılsın,
Kötü niyetle değil, sevgiyle muradına kavuşasın.

Başkalarının baharını çalmak neye yarar?
Kendi gönlünde açmaz bir tek çiçek bahar.
Hakkı çiğneyen, huzura varamaz asla,
Mutluluk kapısını vurur, bulur kapalı da.

Bir başkasının güneşini karanlığa boğarsan,
Senin de yollarında doğmaz sabah aniden.
Kötü niyetle yola çıkan, hedefine varamaz,
Kirli emelle arzulanan hayra ulaşılmaz.

Dökülen gözyaşları, çalınan hayaller,
Döner dolanır gelir seni bulur dertler.
Vicdanın gölgesinde huzur bulunmaz,
Kötüyle, karanlıkla hayra dokunulmaz.

Her şeyin bir vakti var, sabırla yeşerir,
Başkalarının hakkı kalpte iz bırakır, erir.
Kötü niyetle ne bahar gelir ne de yaz,
Unutma ki iyilikle yücelir bu sonsuz hayat.