Bir harita çizdim kalbimde,
Ama yollar sensiz eksik kaldı.
Her köşe bir özlem taşıyor,
Her durak seni bekliyor.

Şehirler uzaklaştıkça birbirinden,
Ben ortasında kaldım,
Hasretin coğrafyasında,
Yalnız bir yolcu gibi.

Rüzgâr taşır adını,
Ama dönmez yine sana.
Gözlerim arar geldiğin yolu,
Ama yol susar, haritalar kaybolur.

Bir şehirde doğar sabah,
Diğerinde batarken gece.
Ben hep ortadayım,
Hasretin gölgesinde yürüyen.

Köprüler kurarım hayalimde,
Tuğlaları umut, harcı dua.
Ama her köprü yarım kalır,
Çünkü sen geçmezsin üstünden.

Geceleri yıldızlar rehberim olur,
Ay ışığı fısıldar adını.
Ama mesafe hâlâ var,
Ve ben sadece yürürüm sessizce.

Bir şehirde nefesin vardır,
Diğerinde yalnızlığım büyür.
Her adımda çoğalır hasret,
Her taşta çoğalır bekleyiş.

İkindi vakti eksik kalır kalbim,
Akşam ezanı tamamlar özlemimi.
Ama sensiz şehirler susar,
Ve ben yine yalnız yürürüm.

Gözlerim ufku tarar durmadan,
Her ışıkta seni arar.
Ama hasretin coğrafyası geniştir,
Ve mesafeler bitmez hiç.

Kalbim yolun kendisi gibi,
Kıvrıla kıvrıla sana çıkar.
Her adımda çoğalır sevgim,
Her adımda çoğalır özlemim.

Bir yanım sabırla doludur,
Diğer yanım özlemle titrer.
Ve ben ortasında dururum,
Hasretin coğrafyasında bir yolcu gibi.

Her şehri adınla işaretledim,
Her durağa seni yerleştirdim.
Ama dönecek yol yok bana,
Sadece yürürüm sessizlikle el ele.

Ve bil ki sevgilim,
Nereye giderse gitsin zaman,
Ben hep seni arayacağım,
Bu coğrafyada, bu mesafede.

Çünkü senin yokluğun,
Her köşe, her taş, her yol,
Hasretin coğrafyasını oluşturur,
Ve ben hep o coğrafyanın içindeyim.

Sonunda anladım ki,
Her adım uzaklaştıkça çoğalır,
Her nefes seni hatırlatır,
Ve ben her zaman yolda, sana doğruyım.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(24 Ağustos 2025)