Gecenin kalbine sığmayan sır,
Yıldızların ötesinde açıldı;
Bir yol ki gölgesiz ve derin,
Zamanı suskun bıraktı.

Kandiller gibi titredi âlem,
Göğe uzandı sessiz duâlar;
Her adımda perde perde
İlâhî nurla yıkandı rûhlar.

Karanlıktan doğan bir ışık,
Ümmetin yetim kalbine düştü;
Kudüs’ün taşlarına sinen
O hakikî nefesle büyüdü.

Mi‘racın gölgesinde gizli
Bir çağrı yankılandı içimizde;
“Geliniz, yükselin ey gönüller,
Secdeyle yakın olun Rabbinize.”

Cebrail’in kanatları titrerken
Yedi kat semâ açıldı bir bir;
Her katında başka bir sır
Ve başka bir veda gizliydi.

Gölgemiz kalmıştı geride,
Ama kalbimiz taşındı öteye;
Bir damla gözyaşıyla bile
Arşın huzuruna erişildi.

Mi‘racın gölgesinde biz
Unutulmuş defterler gibiyiz;
Her sayfamız tozlu, ama
Rahmetle yeniden yazılırız.

Kudüs’ün taşlarında secde,
Mescid-i Aksâ’nın sükûtu;
Bir ömre bedel bir an
Mi‘racın gölgesinde doğdu.

Ey göklere yükselen davet,
Biz hâlâ yerde mahpus;
Kırık kanatlarımızla
Semaya bakarız suskun.

Mi‘racın gölgesinde affı
Arayan ümmetiz hepimiz;
Kudüs kokan dualar
Gözlerimizde inci dizisi.

Bir nefes kadar yakın oldu
Rahmetin sonsuz sahibi;
Gölgesinde Mi‘racın
Yeniden dirildi kalplerimiz.

Ey Mi‘racın gölgesinde yatan
Tüm zamanların ilahî sırrı,
Biz de göğe yükselemeyiz belki
Ama secdede yükselir kalbimiz.

Ve bil ki Kudüs bekler hâlâ,
Gölgesiz bir sabahı;
Mi‘racın gölgesinde açılır
Ümmetin kaybolan yarını.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(24 Ağustos 2025)