Bir nefes indi semadan,
Âyetler gibi berrak;
Gece yarısında yankılandı
İlâhî kelâmın ışığı.

Kur’an’ın sesinde doğdu
Karanlığa meydan okuyan nur;
Her harfi yıldızlardan
Daha parlak bir şahitlik.

İkinci nefes, ümmetin soluğu,
Mazlumların yakarışı oldu;
Her dudaktan yükselen dua
Göğe doğru açılan kapı.

Gözyaşıyla beslenen o nefes,
Sabrı dağlara yazdı;
Yıkılmış şehirlerin taşlarında
Yine de umut yeşerdi.

Üçüncü nefes, şehâdetin kokusu,
Toprağa düşen kanla yoğruldu;
Kudüs’ün avlularında yankılandı
“Lâ ilâhe illallah” nidâsı.

Şehitlerin nefesiyle dirildi
Asırlık suskun yürekler;
Gölgesinde onların
Yeniden yürüdü sabah.

Üç kutsal nefes birleşti,
Bir ümmetin kalbine sindi;
Vahiy, umut ve şehâdet
Bir tek sırada buluştu.

Ey Kudüs, senin taşlarında
Üç nefes hâlâ yaşıyor;
Biz duymakta geç kaldık,
Ama onlar hiç susmadı.

Her nefes bir kandil oldu,
Geceyi yarıp aydınlattı;
Gafletin karanlığında bile
Yolumuzu işaret etti.

Unutma, üç nefes birleşirse
Yeniden dirilir topraklar;
Bir dua, bir gözyaşı, bir şehit
Bütün cihanı sarsar.

İsrâ’nın yolculuğu işte
Bu nefeslerle taşındı;
Semaya uzanan her adım
Üç nefesin ışığında atıldı.

Ve biz bugün anlıyoruz,
Nefessiz kaldığımızda kayboluruz;
Üç kutsal nefes var oldukça
Ümmet hiç tükenmeyecek.

Ey Rabbim, sen nasip et bize
Bu üç nefesle dirilişi;
Vahyin ışığı, ümmetin umudu,
Şehâdetin kokusuyla…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(24 Ağustos 2025)