Kalbim bir yol haritası çizdi,
Kudüs’e varan ince bir çizgi;
Ne diken, ne gece engel olabildi,
Secdede başlayan yol bitmedi.

Adımlarım düşmedi taşa,
Ama gönlüm taşlarına değdi;
Her dua Kudüs’e dokundu,
Her gözyaşı oraya aktı gizlice.

Bir kapı açıldı içimde,
Mescid-i Aksâ’ya çıkan;
Kalbimden Kudüs’e giden yol
Hiçbir haritada yoktu aslında.

Karanlıkta bir kandil gibi
Sürekli yanar Kudüs hasreti;
Her nefeste çağırır beni
Taşlarına sinmiş secde sesi.

Kalbin Kudüs’e yolculuğu
Bir ümmetin yolculuğudur;
Her göğüste aynı yara,
Her gözde aynı umut saklıdır.

Ey Kudüs, sen bir şehirsin
Ama taşların yetim değil;
Her fısıltıda duyulur
Cebrail’in kanat sesi.

Ben varamadım belki sana,
Ama kalbim senden hiç ayrılmadı;
Her gece İsrâ’nın yolunda
Sana doğru yürüdü rüyalarım.

Kudüs’e varmak bazen
Bir secdeyle mümkündür;
Kimi zaman bir damla gözyaşı
Yolları kısaltır, arşı yakın eder.

Kalbim yürürken Kudüs’e
Üç nefesi de taşıdı:
Vahyin ışığını, ümmetin umudunu,
Ve şehâdetin kokusunu.

Kudüs’e varınca anladım:
Her taş bir şehidin kalbi,
Her kubbe bir gök yankısı,
Her avlu bir dua bahçesi.

Kalbin Kudüs’e yolculuğu
Bitmeyen bir hasrettir;
Her sabah yeniden başlar,
Her akşam secdeyle biter.

Ey Rabbim, kalplerimizi
Kudüs’te buluştur bir gün;
Ayaklarımız eremese de
Dualarımız orada toplansın.

Ve bilinsin ki Kudüs
Sadece bir şehir değil,
Kalbin son durağıdır,
Ümmetin ilk kıblesidir.

İşte böyle yürür kalpler
İsrâ’nın izinde Kudüs’e;
Ta ki diriliş sabahında
Özgürleşsin bütün ümmet.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(24 Ağustos 2025)