Şiir, kayıp, eksiklik ve yarım kalmış duyguların yoğun bir ifadesi. Gelmeyen, tamamlanamayan bir ilişki ve geçmişin izleri, imgeler aracılığıyla hem hüzünlü hem de çarpıcı bir şekilde aktarılıyor; okurda boşluk ve özlem duygusu uyandırıyor.

Tebrikler

Saygılarımla hocam

hiç okunmamış mektupların zarfı gibiyim
hiç açılmamış bir kapı

Yüreğinize sağlık güzeldi saygılar sunarım

ve herşeyin en kıyısı...ustaca bir anlatım

saygımla

Gelmeyen bir sevgilinin ardından, yarım kalmışlık, görülmeme ve içe düğümlenmiş acıyı anlatıyor. Kentten doğaya, kişisel yaradan toplumsal imgelere kadar genişleyen bir dile sahip. Başta bekleyişin sancısı, sonda ise içten gelen bir “dirilme, toparlanma” çağrısı var.

“gelmedin” sözüyle açılıyor; zaman, nefes ve tetik imgeleriyle “erken/geç” arasındaki trajik aralık kuruluyor.

Doğa (dağ yangını, dağ başı uykusu), halk kültürü (zeybek), kent (sokak kedisi, kaldırımlar) ve kişisel acı birbirine örülüyor. Şair, duygularını hem çok kişisel hem de evrensel imgelerle dile getiriyor.

Sessizlik, yarım kalış, görülmeme, duyulmama, içte düğümlenme. Sevgilinin yokluğu, şairin bütün yaşamına sirayet etmiş.

Finalde: Bir çıkış çağrısı var. “Kalk şimdi… gözlerini yıka… bakışlarını bileyle…” diyerek kendi içine kapanan, yarım kalan sesi yeniden toparlama isteği. Yani şiir, umutsuzluğun içinden bir direniş kıvılcımını yakalamaya çalışıyor.

Bir taş gibi sustum, içimde denizler taştı,
Adını anınca rüzgâr bile yarım esti.
Kırık bir aynada yüzüm parçalanıp kaldı,
Sen geçmedin, zaman benden sessiz geçti. / acizane

Kutluyorum