Gözlerinde başladı ufkun seyri,
Maviyle yazılmış bir aşkın devri.
Her bakışında denizden bir parça,
Göğe kanat açar, gönlümce uçarca.

Sabahın ilk ışığı mavinde doğar,
Gece, yıldızlarla sana akar.
Bulutlar bile senin renginde giyinir,
Gökyüzü sensiz bir anı bilmez, bilinir.

Mavinin sessizliği sarmışken beni,
Duydum kalbinden geçen derin sesi.
Bir huzur vardı bakışlarının içinde,
Dalgalar gibi vurur kalbimin kıyısında.

Ufuk çizgisinde kaybolan günler,
Maviyle başlar, maviyle biter her.
Seninle denizleşir tüm hayallerim,
Göğe değen su gibi serinlerim.

Mavi, sabrın en derin hâli bence,
Sana bakmak, sonsuza bakmak denge.
Ne geceye esir, ne sabaha mecbur,
Hep sende saklıdır zamanın huzuru.

Bir damla mavi düşse gönlüme,
Büyür okyanus olur sevdam seninle.
Dalgalar boy verir, köpükler uçar,
Ruhumun kanatları mavide açar.

Yalnızlık bile sende başka durur,
Maviye bulanmışsa hüzün onur bulur.
Çünkü mavin hem hasret hem vuslat,
Hem ayrılık rengi hem de kanat.

Rüzgâr getirse adını kıyılarıma,
Deniz kabukları söyler hatırama.
Her dalga seni taşır sessizce bana,
Ve mavin düşer gece pencereme.

Bir mısra yazsam gök renginde,
Harfleri titrer senin ahenginde.
Her kelime okyanusa karışır,
Gözlerinde yankılanır, sessiz taşır.

Mavi, bende senden kalan en derin iz,
Her nefeste çoğalır, hiç eksilmez.
Gözlerim kapansa bile bakarım sana,
Çünkü mavin sızar kapalı rüyama.

Sonsuzluğun kapısı açılır gözlerinde,
Zaman durur, dünya donar izlerinde.
Ve ben bir deniz kuşu gibi süzülürüm,
Mavine çarpa çarpa büyürüm.

Züleyhâ olmasan da ismin başka olsa,
Mavin yine bende aynı kalsa.
Çünkü sonsuzluk, mavinin ta kendisi,
Ve sen, o sonsuzluğun ta özüsün…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(16 Ağustos 2025)