Gecenin en sessiz yerinde
Parmak uçların dua eder hâlâ.
Göğe değen ellerin,
Meleklerin kanadına benzer.
Her dokunuşunda,
Bir çocuğun gülüşü dirilir Gazze’de.

Arz ile Arş arasında
İnce bir ip gerili
Ve sen, o ipte yürüyorsun
Adın zikredildikçe,
Yıldızlar secdeye varıyor.

Bir gün,
Bütün yolları aşacağız seninle.
Ay ışığından köprüler kuracağız
Ve ellerin…
Uçmağa varacak ellerin
Hakk’ın avucuna emanet edilecek.

Bir kuş konacak omzuna,
Kanatları dua kokacak.
Sen yürüdükçe,
Gölgen bile secdeye varacak
Ve gökyüzü sana dar gelecek.

Zeytin dallarıyla sarılmış bir ufuk
Bizi bekleyecek orada.
Avuçlarındaki çizgiler
Kudüs’ün sokaklarını andıracak,
Vahyin indiği sokakları hatırlatacak.

Fırtınalar kopsa da etrafımızda
Senin ellerin sükûnetin habercisi olacak.
Bir dokunuşunla,
Savaşlar bitecek,
Yaralar kapanacak.

Gözyaşların,
Dicle’nin asi sularında çoğalacak.
Onları ellerinle topladığında
Birer inciye dönüşecek
Ve o incilerle cennet kapıları süslenecek.

Ve sevgili,
Bir gün Hakk seni çağırdığında,
Ellerin göğe uzanacak,
Melekler onları tutacak,
Biz ise uçmağa varırken
Dünyanın bütün duaları arkamızdan yürüyecek.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(15 Ağustos 2025)