Gözlerinde yarım kalan bahar,
Bir renk eksik gökkuşağında.
O renk, yalnızca senin bakışında açan
Bir çiçeğin rengi…
Kimi bilmez,
Kimi baksa da göremez.

Kudüs’ün taşlarında uyur bu renk,
Surlarına sinmiş ezan sesinde.
Yusuf’un gömleğinde
Kan değil, umut lekesi gibi durur.
Ve ben,
O lekeden dünyayı boyamak isterim.

Fırtına biter mi bilmem
Ama bilir misin sevgilim?
Rüzgâr bile senin saçlarına dokunurken
Renkleniyor.

Bir gün, yağmur iner gökten,
Eksik renk tamam olur.
O an, gökkuşağının altından
Kudüs’e uzanan bir yol açılır
Ve biz, o yoldan yürürüz
İki sessizlik arasında konuşarak.

Çöl gecelerinde yıldız toplarım sana,
Her biri bir ayetin sessiz şahitliği.
Avucuna koyduğumda
Gözlerinden taşan nur,
Karanlığı kökünden söker.

Nar taneleri gibi dağılan şehirler
Bir araya gelir senin gülüşünde.
O kırık renk,
Bir gül yaprağı gibi tamamlanır
Ve dünya yeniden yaratılır o an.

Gözlerin,
Fırat’ın sularına düşmüş bir hilal,
Ben ise o suya kapanan
Bir ömürlük dua olurum.
İçimdeki bütün eksikler,
Sana bakınca şifa bulur.

Ve bilir misin sevgili?
Kırık rengin sırrı,
Hiç tamam olmamasında saklıdır.
Çünkü bazı güzellikler
Tamamlandığında değil,
Yarım kaldığında ebedî olur.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(15 Ağustos 2025)