Ben de istemezdim balkon da geçmişin manzarasını karanlığın içinde izlemeyi .
Hayallerimi çaldılar niçin?


Artık bu geleceğin ,yarının da yıldızlar olmuyor
ve hiçbir gün, geçen günlerimin yerini almıyor
kalbim’in rüzgarın’da, savrulup giden ben miyim ?
aynaya bakınca , hâlâ yaşayan ben miyim ?
benden bir eser kalmamış !

" Bir şiir yazarken içinde öldüm"

Duygu treninine, hislerimi saklayarak bindim.
Aslında uzak bir şehire gidiyorum .
karanlığın içinde göremediğim bir sürü vadi ,
hiç ayak basmadığım yeşil bir örtü
ve hiç bir zaman yaşadıklarını bilmediğim
küçük canlılar tenleri duman kokulu
hayatı tanımadan, göç eden duygusal anlar yaşadık .

"-Dünya bize fazla sıcak ve ürkütücü "




"Hayatı tanımadan, göç eden duygusal anlar yaşadık"

Hey ! sen bir mucizesin !
secdeye giden sevimli bir kuşun kanadın da Anne’ne verilmiş bir hediyesin

Herşey yolunda mı,,?
İyi misin?
Uzak şehirlerin haritalarına bakınca
"_vicdanı olan hayatların hikayesini görüyorum
Sen hangi nehirden su içtin?
kıyılar’da pirinç taneleri vardı
Sen mi attın denize iyiliği ?
kalmadı unun yeryüzünde tazeliği .


ve kızgın yağ gibi dökülüyor içime acılar
aciz , bir baskı kuruyor ,vicdan yüreğime
sinir uçlarıma dokunarak, yürüyor öfkem
derisi değişmeyen kıt aklım ,
demir kapılar arkasında çığlık çığlığa .



"-Çamların kolu yandı
yandı bir eşek sipası
yandı bir geyiğin gözleri
kaplumbağanin yuvası
yandı doğanın gönül sofrası
yanıyoruz, imansız, gamsız ,tasasız
bir şiir yazarken yanar mı hiç insan?

korkmazdık biz ateşten,
nede namlunun ucundaki mermiden
bir çığlık düştü vicdanın üzerine
ahlar altında kaldı.




kardeş’ce yaşayalım Dünya’yı dedik
dedik de olmadı be çocuk !
dayanmak çok zor artık ,
haksızlığa baş kaldırdık’ça küçüldü denizler
buğday taneleri ,
tomurcuk çocuklar arıyorken
söküklerini dikecek terziler arıyor
kum dolu çuvallar ,

"Ay gemileri yakıp, yıldızını yanına alacak "
-"ve bir gün o meşhur Türkü okunacak "


"Her hikaye’nin bir haritası var pusulası olmayan,
"- Hangi yöne çevirsek ki Güneşi .?







Ayşe caniberk
Gümüş kalpler