İçimdeki çıkmaz sokak…
Taşları ıslak, kaldırımı çatlaktır,
Her çatlağın içinde başka bir hikâye saklı.
Bir çocukluk düşer o taşların arasına,
Dizleri kanar
Bir gençlik oturur kaldırımlara,
Aşka dair en uzun mektuplarını yırtar,
Ve bir ihtiyar gölgesi geçer aynı yerden
Hiçbir kapı açılmaz ona…

Bu sokaklarda adımlarım eskiyor,
Her köşe başı bir hatıranın kurşunuyla delinmiş.
Yağmur yağdığında,
Toprağı değil, geçmişi ıslatır burada su.
Her damla,
Bir ömrün içinden düşen cam kırığıdır.

Sen bilmezsin,
Bu çıkmazda bin acı aynı kaldırım taşına yaslanır.
Kimi susar, kimi ağlar, kimi konuşur ama
Hepsinin dili aynı:
“Gidenler dönmedi…”

Bir ucunda çocukluğum bekler,
Diğer ucunda ihtiyarlığım.
Ortası yok bu sokağın
Hep yarım kalmış ömrümden ibaret.

Ve bu çıkmaz,
Bir şehrin mezarlığı kadar sessiz.
Taşlarının altında yatan,
Seninle gömülmüş bütün yarınlarım.