0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
173
Okunma
Bir hücre gibi daraldı içim,
Gözlerin duvar, sesin kapı zili…
Her gece saydım takvimleri,
Günahınla birlikte çürüdüm içeride.
Kalbimde ağırlaştırılmış bir suskunluk,
İtiraf etmedin hiç, neyi hak ettiğimi…
Sevdan; zimmetine geçirilmiş bir umut,
Bana sadece paslı bir anahtar
bıraktı.
Firarı düşündüm defalarca,
Ama kalbim kaçışa izin vermedi.
Çünkü en güvenli yer
Beni en çok yaralayan yerdi.
Şimdi avukatım, kendi vicdanım
Dilekçe yazıyorum rüzgâra,
“Bu mahkûm, yeterince yandı artık
Tahliyesi uygundur, yarası hâlâ açık.”
Bu tahliye, sanıldığı kadar özgür değil;
Sadece seni benden azat eder.
Çünkü en ağır cezayı
Sen kendi içinde çekeceksin.
5.0
100% (1)
