SENDEN KALAN BU HASRETLE

Neyim kaldı ki senden başka,
Biraz hüzün, biraz tasa, biraz da keder...
Söyle, şimdi nereye gitmeliyim,
Senden kalan bu hasretle?

Bir rüzgâr geçti bu gece gönlümden,
Senin adını taşıyordu.
Tenhasında bir düş gibi kaldın,
Dudaklarımda eksik bir hece,
Herkesin gözüne bakınca bir seni görmüyorum artık.
Gidişin bir mevsim gibi çöktü içime,

Sonbahardan daha sarı,
Daha çıplak,
Daha unutulmaz…
Bir yağmur gibi başladın ve ne zaman dursa, ben çoğaldım.

Bir kahve içtim bu sabah, senin bıraktığın fincandan,
Hala dudağının izini arıyorum,
Soğumuş zamanlarda geride kalan aklımdan.


Ne acı bir hatıra, hâlâ bu kadar sıcakken.
Kırık bir şarkı gibisin şimdi,
Her mısrada eksik kalan bendim,
Senin olmayan bir şehrin duvarlarına yasladım gözlerimi.
Ve her gölgede biraz sen, biraz özlem saklıydı.

Çok şey istememiştim senden
Bir çift göz,
Biraz söz,
Bir omuz…
Ama aşk dediğimiz şey çoğu zaman suskunlukta saklıymış.
Gözlerin, en çok da susarken seni anlatmış.

Ve ben bir tek bakışla yanardım,
Bir tek geceyle yaşlanırdım senden habersizce.
Ellerim şimdi boş ve sensizliği tutamıyor.
Anılar ise kadeh gibi elimde bomboş;
Her yudumda biraz seninle,
Biraz yalnızlıkla oluyorum sarhoş.

Geceyi giyindim bu akşam,
Karanlık bana senin yokluğun gibi yakıştı.
Sokak lambaları bile sana benzetti beni,
Dimdik ayakta, ama içi yanıktı.

Sen gittin…
Gittiğin günden beri,
Hiçbir saat doğruyu göstermiyor bana.
Zamanın yelkovanı sen oldun,
Ve ben hep geçmişte takılı kaldım.

Biraz sigara,
Biraz müzik,
Biraz Müslüm baba,
Biraz da senden kalan saç tellerin…

Ne çok şey sığdırmışım bir “kal” demediğin o an’a,
Sen bile bilmeden.
Bazen mektuplar yazıyorum sana, göndermiyorum,
Çünkü sen artık okumazsın beni.
Bir yabancıyım artık sana,

Ama ben senden kalan her harfte yaşıyorum.
Bir gün döner misin?
Bunu bile sormuyorum artık.
Çünkü aşk, bazen hiç dönmemesini istemekmiş.
Gittiği yerde mutlu olduğunu düşünmekmiş,
Ve kendi cehennemine razı olmakmış aslında.

Daha ne diyeyim?
Bu şehir seni unuttu belki,
Ama ben hâlâ,
Senin adını kalbimin her atışında ilk kez duyuyormuş gibi seviyorum.

Şimdi soruyorum sana,
Ey eski bir hikâyenin eksik satırı,
Ben neyle tamamlayacağım kendimi?

Sensizliğe sığmayan bu aşkı,
Hangi şiir tam anlamıyla anlatabilir ki?
Sen de bilmeden eksilttin beni.

SAVAŞ ÖZEL