BİTİRMİŞSİN DİYORLAR

Bitirmişsin beni diyorlar, sırmışım sanki anlatmıyorlar;
Oysa içimde hâlâ senin sesinin solgun bir yankısı var,
Kırılmış bir akşamın kıyısında, sessizliğin gölgesine dayanıyorum,
Kendi kalbime yabancı, kendi hikâyeme eksik kalıyorum.

Ben gözlerin kadar uzak hiçbir ufuk görmedim,
Senden sonra rüzgâr bile değdiği yeri tanımaz oldu;
Sanki zamanın ipleri koptu da, herkes başka bir çağa savruldu,
Ben ise aynı yerden geçip duruyorum, adı sende saklı bir yolun.

Diyorlar ki “unutan kazanır”, oysa unutmak ölü bir göl gibidir,
Durgun yüzeyinde çınlayan her nefes, biraz daha batırır insanı;
Bir düş gibi solsa da yüzün, izlerin yankılanır gecemin duvarında,
Ben seni hatırladıkça değil, hatırlamadığım anlarda yanarım aslında.

Sözcükler sana dönmek ister, ne yazsam bir adım eksik,
Kalbim kırık bir cam parçası gibi yıldızlara çarpar;
Ve bilirim, aşk bazen sessizlikte büyür, bazen de içimize gömülür,
Yine de seninle başlayan her acı, bana iyi gelmeyen bir gerçeği onarır.

Bitirmişsin beni diyorlar, bilmezler;
Bazen tükenmek, en derinde kalan ışığı ortaya çıkarmaktır.
Sen gittin ama kelimelerim hâlâ seni arıyor,
Sana çarpıp kırıldıkça ruhum yeniden kanıyor,
Ve ben, yarım kalmış bir duası gibiyim artık gecenin,
Bitti diyorlar ya,
Biter mi hiç?
Ben aslında hep seninleydim,
Ben aslında en başından beri sendeydim.

SAVAŞ ÖZEL