çok alışınca,
yalanla yaşamaya;
gerçek korkutur.

en son diploma yalanları patlak verdi, gerçekleri ne kadar özledik, ama yüzleşmeye korkar olduk,

güzel haiku örnekleri için tebrik ediyorum,sevgiler

dün bir yorumcu/un: "sen hep hata arıyorsun bana yazma" dedi. ona saygıdan haikuların hikayesindeki zen'in sözünü yanlışlayan bir haiku olsun yorumum:

gölet düş görür
rüzgar tuz taşır ona
martı ses verir

saygılar.

allah gönderdi derim bende;)

düşünüyorum öyleyse varım, dersek af ederler mi ki?

ahh şu toplumsal yargilar!

bazen yaratılmiş her hayvanın da bizler gibi bir adı olsaydı diye düşüyorum. genellenmiş canlılar, bir adları yok ne yazık ki. sadece çeşitleri var. hee bir de evcil olanlarına isim koyabiliyoruz , o da bize ait olduklarından.

yoksa kedi, köpek, yılan, fare, öküz,kuş vb ler işte.

küçükken bir tavşanım vardı. adı zıpzıp' ti. bir gun onu özgürlügunden ediyoruz diyerek dogaya salmişti babam. gerçi tam salış sebebi de bu değildi. ( tavşanlar biraz büyüyünce beton tuğla taş vs kemirebiliyorlar ve kacabiliyorlarmiş. bir tavşani demir kafeste hapsetmek ise akıllara zarar bir davranış)

evimizde kuzu , kuş, kedi, köpekte besledik.hepsinin de bir adı vardı.

hayvanların hepsi doğada özgürler. kıskanmamak mümkün mü onların özgürlüklerini.

konu buraya nereden geldiyse :)

yani demem o ki adlarimiz var kimliklerimiz de var amaa hayvanlar kadar özgür olamıyoruz.

acı.

güzel bir haiku örnegiydi, tebrik ediyorum.

selam ve saygılarımla.

merhaba
kutladım değerli dostu ve eserini
gönlüne, ömrüne bereket
şiirle kal, hoşça kal