SÖYLEMEDEN SEVMEK

Dizlerimde çöküyor günün yorgun soluğu,
İçimde donup kalıyor sana dair her dokunuş.
Sormadın hiç; “Nasılsın?”, demedin bile,
Olsun… ben sevdim yine de, sessiz ve usulca.

Kalabalıkların içinde en tenhası sensin,
Baktığında görmezsin, ama içimde hep varsın.
Bir tebessümünle düşerim en derin uçuruma,
Ama diyemem sana… dar gelir bu yürek o cümleye.

Adını anmıyorum artık, duymasın dünya,
Bir tek ben bileyim, yeter bana bu masal, bu rüya.
Konuşsam ne fark eder, sen dönmeyeceksin,
Ben seni, sen hiç bilmeden, derinden sevmişim.

Bir ihtimal yoksa bile, varmış gibi yaşarım,
Her sabah seninle doğar, akşamına varırım.
Kalbim hep seninle meşgul, seninle dopdolu,
Dili olmayan bir yürek neylesin bu solu?

Belki bir gün durursun, düşünürsün ansızın,
"Bir zaman vardı" dersin, gülüşümle yanar canın.
O zaman geç olur bilinmeyende dururum,
Seni sessizce sevmiş ve yavaşça sönmüş olurum.

SAVAŞ ÖZEL