Bir bayrak gibi asıldım göğün ucuna,
Rüzgâr öfkelendi mi, ben gürledim
Nice gözyaşının yıkadığı topraklarda
Alnımda secde, yüreğimde dua ile dik durdum.

Bir bayrak gibi titredim hudut gecelerinde,
Siperlerde düşen her canla yeniden dalgalandım
Ay yıldız değil sadece;
Bir ömrün adanmışlığını taşıdım rengimde.

Bir bayrak gibi yandım Ağrı’dan Trablus’a,
Çanakkale’de su isteyen erin duası oldum
Kore’de, Bosna’da, Hakkâri’de
Omuz omuza yükselen bir bedendim.

Ben, ne sadece bir kumaş parçası
Ne de rüzgârın oyuncağıyım
Ben, uğruna ölünenin adıyım
Ben, göklere yazılan kavganın nişanesiyim.

Yüzümde Alparslan’ın kararlılığı,
Yüreğimde Abdülhamid’in sabrı
Sesimde Mehmet Akif’in haykırışı
Adımda her yetimin umudu gizli.

Bir bayrak gibi serildim şehitlerin üzerine,
Üstümde kan, altında vatan…
Her düşen canla büyüdüm,
Her yükselen ezanla yeniden doğdum.

Beni yere düşürme diye
Anaların yüreği titrer
Çocuklar beni öperek öğrenir
Sevdanın ne demek olduğunu.

Ben bir bayrak gibi taşındım
Gelinliğini kefene çevirenlerle
Her nöbetin, her yeminli yüreğin
Sonsuz bağlılığında yeşerdim.

Ben düşersem,
Gök kararır,
Ben susarsam,
Bir millet susar.

Ben ayakta kaldıkça
Serhattır bu topraklar,
Ben dalgalandıkça
Özgürdür gökteki turnalar.

Ve şimdi sen,
Eğer yüreğin ateşle yanarsa
Bu destanı omuzla
Bir bayrak gibi yaşat sonsuza.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(29 Temmuz 2025)