Kader, ince bir dokunuş gibi zamanın teninde,
Cemreler düşer yavaşça, ruhun baharına serin.
Her adımda bir imtihan, her nefeste bir sır saklı,
Gözlerimde geçmişin tozlu yolları, unutulmuş anılar.

Dört mevsim geçer yüreğimden, her biri bir alem,
Kışın soğuğunda donmuş umutlar,
İlk cemre düşer, yüreğime sıcak bir özlem gibi,
Eriyen buzlar altında gizli kalan sevda taneleri.

İkinci cemreyle doğar yeniden hayallerim,
Gözlerinle açan çiçekler, özleminle yeşeren toprak.
Üçüncü cemreyle alevlenir kalbimin derinlikleri,
Sanki kaderin nakışında yazılıdır ayrılık ve kavuşma.

Gönlüm, baharın çıplak dallarında titrer,
Kuşların ilk şarkısında saklı bir ezgi gibi.
Yollar uzun, sessiz ve kıvrımlı,
Ama her virajda senin adın yankılanır,
Bir melodi gibi kalbimde çalar,
Ve umutla örerim yarınların hayalini.

Kaderim, yıldızlarla yazılmış eski bir destan,
Gökyüzünde süzülen kartal misali özgür,
Ama bazen zincirlenir, görünmez bağlarla,
Ve ben o bağları çözmeye çalışırım,
Her gece dua eder, her sabah yeniden başlarım.

Cemreler düşerken üzerime,
Bedenim donmuş, ruhum yanıyor,
Bir yandan üşürken, bir yandan tutuşur kalbim,
Sevda ile kaderin oyununda bir oyuncu gibi.

Hatırlarım seni, rüzgarın dokunduğu yerde,
Ağaçların hışırtısında, eski şarkılarda.
Kaderin cilvesi, bir gülüşünde saklı,
Gözlerinde kaybolur, ellerinde bulurum kendimi.

Her adımda bir sınav, her solukta bir şükür,
Gönlümde bir sızı, ama aynı zamanda bir şifa.
Cemreler gibi düşer umut, keder, sevgi,
Ve ben yaşarım, kaderin ellerinde,
Bir nehir gibi akar, durmaz, yorulmaz,
Sonunda denize kavuşmak için.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(28 Temmuz 2025)