Kalbim, sessiz gecelerde bir çıra gibi yanar,
Aşkla tutuşur, sonsuzlukta yankılanan nağmelerle.
Her atışı bir dua, her soluğu bir hicran,
Gözlerimden süzülen yaşlar, yıldızlarla dans eder.

Göğe yükselen bir kelebek misali ruhum,
Kanatlarımda sevda, renginde hüzün taşır.
Miraç yolunda ayetler gibi dökülür sözler,
Her dizede bir parça can, her hecede saklı sır.

Kırık düşlerimle ördüm umut sarayımı,
Sakladım içinde gizli dualarımı, yakarışlarımı.
Alev alev yanar kalbim, rüzgarla savrulur,
Derman arar gönlüm, aşkın engin yollarında.

Bazen çöker üstüme karanlıklar,
Yıldızlar kadar uzak, sonsuz ve soğuk.
Ama sabah olur, güneş doğar ufkumda,
Ve yeniden doğar sevda, kalbimin derinliklerinde.

Kelimeler yetmez bazen anlatmaya hislerimi,
Ruhumun kıyılarında dalgalar gibi çarpar.
O âlem ki aşkın sessizliğinde saklıdır,
Orada bulurum seni, kalbimin en derin köşesinde.

Kaderin ince bir ipi, kalbimin örgüsünde,
Gözlerimde saklı yıldızlarla örülü yolda.
Her adım bir dua, her nefes bir hicran,
Kalbim yükselir, sevdanın miracında.

Sonsuzluk denizinde bir inci tanesi misali,
Parıldar aşkın nuruyla, karanlıkta yolumu bulurum.
Leyla’nın çöllerinde yanar Mecnun gibi,
Hasretin rüzgarıyla savrulurum, yollarda yalnız.

Gökte süzülen ay, gözlerimde bir kandil,
Hazreti Muhammed’in miraç gecesi gibi kutsal.
Her yıldız, gittiğin iz, hatıraların fısıltısı,
Kâbe’nin sessiz duvarlarında yankılanan secde gibi.

Kimi zaman içimde bir Hira mağarası,
Gözlerimden akan yaşlar, vahyin ilk ayetleri gibi.
Kalbim, aşkla yazılan sonsuz bir mescid,
Her duada bulurum seni, her secdede ruhumu.

Zaman, bir halat gibi çekiştirir ruhumu,
Geçmişle geleceğin ortasında titreyen bir hilal.
Seninle başlayan her şafak, umutla dolar,
İçimdeki ateşi, sabırla sarmalar zaman.

Yaralı bir serçe gibi kırık kanatlarım,
Ama özgürlük hayalimde uçuşur gönlüm.
Miracın en güzel yolcusu, sevda yolcusu,
Yolların sonunda buluşmak ümidiyle yanarım.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(27 Temmuz 2025)