Sol yanım…
Bir kuşun yuvasız sabahı gibi
Issız
Soğuk
Ve sensiz.

Bir zamanlar
Kalbinin göğüne yaslanırdı ruhum
Şimdi ise
Yalnızlıktan yapılmış bir çadırda
Gökten uzak, duadan mahrum yaşıyorum.

Mavi papatyalar suskun
Bir tek rüzgâr konuşuyor seninle
Adını sayıklıyor
Ve ben,
Her sessizlikte biraz daha eksiliyorum.

Sensizlik,
Gülün dikenini taşımak değil
Gülün yokluğunda
Dikeni sevmeye çalışmakmış meğer...

İçimde,
Sana dair ne kaldıysa
Bir kelebeğin kanadına işledim
Ve dualarımla
Gecelere saldım
Ama biliyorum;
Kırılgan olan kanatlar değil
Sensizlikle kanayan dualarım...

Her nefes
Senin olmadığın bir anı daha büyütüyor
Ve ben her “amin” de
Biraz daha siliniyorum hayattan
Çünkü
İnsan bazen
Var gibi yaşar
Yok gibi hisseder
Ve seni sevmişse…
Sol yanında bir ömür hapsolur.

Ey kalbime yazılı
Ve dualarıma mühürlü sevgili
Bu kalp senin yokluğunda bile
Seninle atıyor hâlâ
Çünkü yokluğun
Bana varlığını öğretti
Ve sensizlik
Mevlâ’ya daha çok sarılmayı...

Son kez söylüyorum:
Eğer bir gün
Mavi bir papatya rüzgârla önüne düşerse
Bil ki
O,
Sol yanımdan düşen
Bir duadır sana...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(7 Haziran 2025)