0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
60
Okunma
Bir sesin yok artık,
Sadece rüzgâr
Ekim’in dilinde savrulan,
Tuzla mühürlü dualar…
Göğün eteğine yazdığım mektuplar,
Kuşların suskunluğuna boğuluyor.
Adını her çağırışımda
Dalgalar ölü taklidi yapıyor.
Kıyıya vuran her dalga,
Bir hatıranı eksiltir içimden
Ama yine de seni çağırırım
Boğazımda kırık bir “amin”le, yeniden.
Yüzümü örtüyorum
Kumlara düşen gölgemle.
Bütün suretleri ezberlemiş bu sessizlik,
Ama seninki yok… seninki gökte.
Kalbim,
Suda eriyen bir mühür gibi artık
Kimse okuyamıyor beni.
Sen bile.
Zaman mı öldürüyor bizi?
Yoksa zamanın kıyısında bekleyen ben miyim,
Senin hayaline tutunup
Bir veda kadar sessizim?
HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(8 Haziran 2025)
5.0
100% (1)
