Kalbim, kalbinin kafesinde esir…
Ne kaçabiliyor ne kalabiliyor
Bir dua gibi çırpınıyor içimde
Seninle var olmuş,
Ama seninle kaybolmuş
Adını anmakla hür,
Sana dokunamamakla mahkûm...

Her kalp bir kafes derlerdi
Seninki cenneti saklıyor
Benimki seni
Ve şimdi o cennet
Bana haram gibi yakın
Yakın gibi sonsuz...

İçimde,
Sana söylenmemiş binlerce harf
Kelimelere dizilememiş bir secde
Ve her hecesinde
Bir sevda yatan susuş...

Ne zaman “sen” desem
Kalbim daralıyor
Bir kuş gibi çırpınıyor içimde umut
Ama senin kalbin
Kapalı kalıyor dualarıma
Ve ben,
İçeride sana hasret
Dışarıda senden vazgeçemem...

Mavi papatyalar artık
Ruhumda değil
Kafesin tellerine takılı
Bir solukluk mevsim gibi
Bir ömre sığmayacak kadar
Az ve keskin...

Ey kalbiyle beni esir eden sevgili,
Ya aç kapını
Ya da gönder bir amin
Ben, seni
Ya tam yaşayacağım
Ya da Rabbime sığınacağım...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(6 Haziran 2025)