Bir zamanlar, göklerin yüce maviliğinde
Bir milletin sesi duyuldu;
Toprak sallandığı, yürekler üşüdüğü,
Medeniyetin kendisini yitirirken,
Göklerin derinliklerinden kopan bir çağrı
İlteriş’in, Kutluk Kağan’ın adıyla yankılandı.

Göklerin Çağrısı, Dirilişin İlk Nefesi:

Dağlar ağıttı,
Ulu çınar dalları rüzgarla fısıldadı
"Yükselin, milletim!
Issızlıkta umut arayın,
Göğe yükselen her yürek
Bir yiğidin mirasını taşır!"

Kutluk Kağan,
O zamanın demir yüreği,
Küllerinden doğan ateşiyle
Varlığın tohumunu ekti.
Çin’in demir zincirlerine inat,
Bir milletin öfkesini,
Sessizliğinin sarkacında
Kurtuluşun şarkısına dönüştürdü.

Otağın Yeniden Kuruluşu:

Kızıl güneşin ilk ışıkları
Bozkırın genişliğine yansırken,
Bir araya gelen boylar,
Sarsılmaz bir inançla,
Kutluk Kağan’ın etrafında toplandı.
Onun sözüyle buluşan her genç,
Toprağın derinliklerinden
Yeni bir umut filizledi:
"Vatan, bizden yeniden kurulacak,
Göğün altına, yıldızlara yazılacak!"

Ey, dağlar,
Ey, uçsuz bucaksız bozkırlar,
Kutluk Kağan’ın yürüyüşünde
Yükselen her adım,
Binlerce yürekte
Dirilişin, umudun çığlığıydı.
Küllerinden yükselen ateş,
Yüce bir emir gibi duyuldu:
"Ben, İlteriş,
Göklerin çağrısına kulak veriyorum,
Milletim, sen de bana katıl!"

İlteriş’in Efsanesi, Göğün Yazgısında:

Ve o andan sonra,
Göğün mavisi,
Her yeni doğuşta,
Bir milletin özgürlük rüyasını
Tekrardan yeşertti.
Kutluk Kağan,
Bir destanın ilk mısrası oldu;
Yazıldı tarihe
Kaderin, inancın,
Ve göğün sonsuzluğuna.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(18 Temmuz 2025)