Dağ ne kadar yüksekse,
Töre o kadar derindir.

Yazılı kitap değil töre,
Taşlara kazınmadı,
Ama binlerce yıl
Kalplerde mühürlü kaldı.
Çünkü biz,
Kelimeyle değil, vakarla yaşarız.
Töre;
Savaşta kılıçtan keskin,
Barışta adaletten daha yücedir.

Ey Türk!
Senin sancağın kadar,
Tören de göğe uzanır.
Ve ne zaman ki
Töre eğilir,
İşte o zaman,
Milletin beli de kırılır…

Töreye adanmış kalplerdi
Alp’leri Alp yapan.
Zira töresiz yürek,
Yönsüz bir ok gibidir
Atılsa da hedef bulmaz,
Sürüklense de iz bırakmaz!

Sen ey cihangir ruhlu Türk,
Tarihte ne yaptıysan,
Töreyle yaptın.
Yargı kurduğunda,
Adaletin terazisi
Töreyle tartardı canı.

Töre;
Kadına el uzatmamak,
Çocuğa dua bırakmak,
Mazlumu görür görmez
Yüreğini önüne sermektir.

Töreye adanmış kalpler;
Haksız kazancı haram sayar,
Söz verirken yemin aramaz,
Çünkü bir Türk’ün sözü
Zaten töre kadar kutsaldır.

Ve sen,
Tarihin her satırına
Bir han gibi değil,
Bir derviş gibi kazınmışsın.
Omzundaki ok değil,
Gönlündeki töre belirler yolunu.

Ey Yesevî’den iz,
Bilge Kağan’dan ses taşıyan millet!
Unutma:
Töre susarsa,
Toprak da dile gelmez.

Senin için ölmek kolay,
Ama töreyi çiğnemek
Bir milletin ruhunu
Ebediyen kör kuyulara atar!

İşte o yüzden
Her doğan çocuk,
Ana sütüyle beraber
Töre de içer bu topraklarda.

Ve biz,
Kılıç değil,
Kalp taşıdık törenin sancaktarı olarak.

Ey Türk,
Senin kalbin
Sadece sevdaya değil,
Töreye de adanmıştır.
Ve bu yüzden
Eğilmezsin hiçbir beşerin önünde.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(18 Şubat 2025)