Bir çağ biterken
Bir başka çağın kalbinde doğar Kızıl Elma.
Sönmüş sanılan her ateşin
Közünde saklıdır bir milletin duası.

Bilin ki;
Kızıl Elma, bir yere varmak değildir.
Kızıl Elma, o yola niyetle yürümektir.

Yıldızlar başka, haritalar değişse de,
İsimler susar,
Ama ülkü susmaz.
Çünkü her doğan çocuk,
İçinde yeni bir fetih taşır.

Kimi zaman bir sancak olur göğe açılan,
Kimi zaman bir okul kapısında bekleyen dua,
Kimi zaman bir bilim yolcusunun alnında ter,
Kimi zaman bir şiirde gizli haykırıştır:

Ey çağ! Biz buradayız.
Adımız değişse de,
Ülkümüz hâlâ Kızıl Elma’dır!

Gök gürlerken,
Biz susarız; çünkü biliriz,
Bir millet en çok sessizliğinde büyür.

Ve bir vakit,
Yeniden uyanır çocuklar,
Bir ninniyle değil,
Bir ülküyle büyürler artık:

“Kızıl Elma, kanla değil, irfanla yazılır artık!”

Kalem, kılıcın yerini alınca
Yeni fetihler başlar.
Adalet ekranlara değil,
Kalplere dökülürse
İşte o zaman
Çağın Kızıl Elması parlar.

Unutma:
Her çağın göğünde
Bir Kızıl Elma parıldar.
Onu görmek isteyen,
Başını göğe değil,
Vicdanına kaldırmalıdır.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(23 Haziran 2025)