Seni beklemek nedir bilir misin, Rosalinda?
Geceleri saymak değil,
Her geceyi sana dönüştürmektir.
Her tesbih tanesinde
Adını fısıldadım usulca
Belki işitirsin diye,
Gönlümde açan sırları…

Zaman durmuş gibi,
Ay bile senin kadar sessiz bu gece
Duamın gölgesinde oturdum,
Senin hayalini sağ yanıma koydum
“Buralar hâlâ sen kokuyor” dedim
Sesim, kalbimden başka kimseye çarpmadı…

Gözlerinle başlamıştı her sabah
Şimdi sabahlar uyanmayı bilmiyor
Ben sustukça, kalbim gürültüyle ağlıyor
Adımı bile unutur gibiyim
Ama senin ismin
Her nefeste bir vird oldu dilime.

Yalnızlığa seslenmeyi öğrendim
Kalabalıklar konuşurken
Ben, senin suskunluğuna âşık kaldım
Ve ey Rosalinda,
Her cümlem de
Bir dua kadar sen vardın.

Ne kadar uzun oldu sensiz geçen saatler
Sonsuzluğa konmuş bir virgül gibi
Birlikte yazacağımız şiiri
Şimdi tek başıma tamamlıyorum
Ama her mısra
Seninle başlıyor,
Sana doğru bitiyor.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(26 Haziran 2025)