Yollara bakmayı bıraktım, Rosalinda
Artık yollar da beni sana götürmüyor
Bir zamanlar gözlerinin uğultusuyla dönen
Bu dünya, şimdi sessiz bir çığlığa büründü
Ve ben içimde yürümeye başladım
Çünkü dışımda sen yoksun artık.

Sokak lambaları
Gözyaşlarımı görünce kısıldı
Adımlarım, senin sesini anımsatmasın diye
Toprağa bastım usulca
İçimde her köşe başı
Seninle başlamış bir hatıraydı
Ama artık hatıralar bile
Yüzüme bakmıyor.

Ne zaman dua etsem
Bir eksiklik düşüyor dilime
Ne zaman bir ezan duysam
Adını arıyor kalbim salâda
Sanki aşkı değil,
Seni bekliyor ölümsüzlük.

Rosalinda,
Seninle yürümemiş hiçbir yolu
Şimdi tek başıma yürüyorum
Her kaldırım taşı
Bir cümle gibi
Beni yarıda bırakıyor.

Ve sen
Hiçbir şehirde olmadığın hâlde
Her şehirde sen varsın
Çünkü ben
Sana çıkmayan her yolu
İçime yürüdüm,
Bir şiir gibi,
Bir secde gibi
Bir veda gibi...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(27 Haziran 2025)