Adın kadar sessiz bu dünya, Rosalinda
Sen gittin gideli
Güller kokmuyor, dualar inmiyor
Bir şey eksik kalbimin en derin yerinde
Ve ben artık hiçbir şeyi
Tamamlanmış hissedemiyorum...

Bir çiçeğe adını fısıldadım geçen gün
Kokusu bile yarım geldi burnuma
Bir rüzgâr esti,
Sanki sesini getirecekmiş gibi eğildim
Ama rüzgâr da
Senin kadar sustu...

Gözlerimle konuşmayı denedim
Aynamla yüzleştim
Ama hiçbir yansıma
Senin gölgen kadar yakın durmadı kalbime
Seninle bir kere daha bakmayı
Bir ömre değişirdim.

Dünyada bazı boşluklar
Hiçbir şeyle dolmazmış
Bunu seninle öğrendim
Ve şimdi o boşluk
Gittikçe büyüyor içimde
Bir evrenin bile sığamayacağı kadar...

Rosalinda,
Senin yokluğunla barışmadım
Yokluğunla yaşamayı öğrenmedim
Sadece
Her gün biraz daha eksilmeyi
Ve eksildikçe sana yaklaşmayı seçtim.

Bu dünya,
Adın kadar sessiz artık
Ve ben,
Bu sessizliğin içinde
Seni haykırmadan
Sana yaklaşıyorum.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(1 Temmuz 2025)