Yaralı bir duayla başladım sana,
Avuçlarımda kaybolan bir vakit gibi,
Gözlerime bir sessizlik çöktü Aybala,
Adını andığımda
Kudüs susuyor,
İstanbul mahzunlaşıyor.
Bir tek kalbim konuşuyor hâlâ,
Seninle…

Sakın sessizliğimi terk sanma,
Kalbim, kalbinin secde ettiği yerde
Bir ezan gibi asılı şimdi.
Gamzene gizlenmiş bir sûreydim ben,
Okunmadım…
Ama sevildim.
Ama sevildim, Aybalam.

Unutma;
Bazı aşklar naz değildir,
Sabırdır.
Bazı yollar vuslat değil,
İmtihandır.
Ben seni beklerken
Yanağımdan süzülen
Her damla
Rahman’a sığınıyor.

Aybalam!
Bir gülüşünle
Gönlümün kıblesi değişir benim.
Ve bir bakışın
Tüm kelimeleri secdeye yatırır.

Aşkın zemininde
Ben seni Allah’a emanet edeli
Çok oldu.
Ama hâlâ
Geceler bana seninle gelir,
Ve dualarım
Senden başka kimseye gitmez...

Görüyor musun?
Bir şehir gibi bekliyorum seni:
Yağmurdan sonra açacak olan
Bir gül gibi.
Adını her andığımda
Gökyüzü biraz daha büyüyor içimde
Ve yemin ederim Aybalam,
Ben seni
Şairliğimden önce
Kalbimle sevdim.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(13 Temmuz 2025)