14
Yorum
57
Beğeni
5,0
Puan
327
Okunma
Yüzünde mevsim yok,
gözlerin bir pusula gibi
ama hep kuzeye sapıyor…
Ne yapsam,
içimdeki kıyıyı sende karaya oturtamıyorum.
Bir gün baharsın,
güller açıyor sesinin kıyısında.
Ertesi gün kış:
Konuşsan da,
dudaklarından kar yağıyor avuçlarıma.
Geceyi pencereme sen getiriyorsun,
gözlerinle…
Ama sabaha karşı
bir başkasının hayaliyle çekip gidiyorsun.
Ben geride kalıyorum,
gömleğime sinmiş sessizliğinle.
Adını andığımda,
bir sokak lambası sönüyor içimde
ve her adımda
daha da kararıyor şehir.
Sen bir bilmece gibisin;
cevabını versen bile eksik kalıyor.
Bir gülüşünle umut dikiyorsun içime,
bir susuşunla çürütüyorsun hepsini…
Canımdan koparsam,
adın kanar dudaklarımda.
Unutsam diyorum,
ama her unutuş
yeni bir hatıra doğuruyor sana dair.
Ne çok benzedin yarım kalan masallara—
güzel, tutkulu,
ama bir türlü sonu gelmeyen.
Ben sana değil,
yarım kalışımıza âşık oldum belki de…
Müjgân Akyüz Dündar
5.0
100% (34)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
