0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
84
Okunma
Varlığın sıfır çizgisi, ilk emir, ilk yankı:
Hiçliğin içine atılmış bir ses:
“Kûn”
Ne yankı vardı, ne kulak, ne duyan.
Ve yine de
Oldu.
Ses değildi bu;
Zamanı doğuran bir niyetti.
Ne yönü vardı,
Ne kelimesi…
Sadece olurken bile sustu.
Evren, bir tek emirle
Çiğ bir kelimeye döndü
Henüz anlam kazanmamışken,
Sesler yıldız oldu.
Ben yoktum.
Ama yokluğum,
O sesle var oldu.
“Ol” dendi,
Ve ben
Olmaya başladım.
HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(10 TEMMUZ 2025)
5.0
100% (2)
