Gece hiç uyumadın mı?
Diye soruyorsun yarim bana.
Zaman sanki yüreğimi vurupta geçiyor,
Kan çanağı olmuş gözlerim, kan ağlıyor.
Benim uyumaya cesaretim mi var?

Birkenara kıvrılıp ne zaman gözlerimi yumsam,
Kulaklarımda bir uğultu kopuyor, uyandırıyor uykumdan,
Gel sulh olalım, seninle tanrım.

Tanrım benden ne istiyorsun, hakikaten?
Ne yapmamı bekliyorsun, canı gönülden?
Birinin kalbini mi kırdım bilmeden yine?
Hangi doğruyu eğip büktüm,
Hangi eğriyi düzeltemedim yine?

Yatağa uzanıp ne zaman uykuya dalsam,
Bir karabasan uyandırıyor beni uykumdan,
Gel sulh olalım, seninle tanrım.

Ölünce, toprağın altında çok uyuyacaksın,
Ölmeden önce toprak gibi ol, diyorsun, yarim bana.
Toprak gibi nasıl olunur öğretmiyorsun ama.
Zaman ruhumun içinden pişmanlıkla geçip gidiyor
Benim uyumaya takatim mi var?

Cahit Fıkırkoca
08.07.2025, Ankara