Gecenin sesi uzun, adımlar kısa,
Kime anlatsam sustu, içimde kaldı kıssa.
Beni ben yapan her şeyi yavaşça unuttum,
Seninle olmayan her şeye biraz geç kaldım aslında.

Zaman bir çivi gibi çakılı takvime,
Adını söylerken bile boğazımda bekleyen ne?
Gözlerin geçmedi benden, ben geçtim kendimden,
Ama kimse anlamadı, sessizliğin ne demek olduğunu senden.

Ve işte orada kırıldı içim…
Hasretin bir kuşun kanadında çırpınır,
Ne sana varabilir, ne de benden kopabilir.
Bir uçurumun kıyısında öylece titrer kalır.

Geriye dön desem, yönüm yok artık
Seninle tamamlanan cümlem
eksik şimdi
Bir mendil gibi cebimde saklıyorsun kendini
Ve ben, her adımda biraz daha kayboluyorum kendimde.

Susuyorsam, konuşamadığımdan değil
Sesin gibi acı da içimde kalıyor diye…
Bir gün dönersen bil ki ben aynı yerdeyim:
Yarımı bıraktığın o ilk bakışın eşiğinde…