0
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
165
Okunma
Yalın ayak bastım hayata bu akşam.
Toprak değil, taş değil… denizin kalbine bastım.
Dalgalar ayaklarımı döverken,
Ben içimde kırılan bin parçayı yürüdüm.
Ağladım…
Ama kimseye değil.
Kendime.
Kendi içimde kaybolan adamın ardından…
Sonra buldum onu.
Denizin tuzunda, gözyaşımın tuzuyla barıştı.
İsyan ettim…
Tanrı’ya mı, zamana mı, kendime mi bilmiyorum.
Ama sonra sustum.
Çünkü her şeyin cevabı o sessizlikteydi.
Kabul ettim.
Yorgunum… ama tükenmiş değilim.
Yalnızım… ama kaybolmuş değilim.
İçim acıyor… ama hâlâ hissediyorum.
Ve bu, hâlâ yaşadığımı gösteriyor.
Bugün ölmedim.
Bugün yeniden doğdum.
Ayaklarım tuzlu, kalbim biraz kırık, ama içim temiz.
5.0
100% (1)
