Uykusuz ama hayatta kalan bir adamın ilk nefesi için.

Merhaba yeniden,
Sabah oldu.
Ve sen hâlâ varsın.
Belki dinlenmiş değilsin,
Belki dünün ağırlığı hala omuzlarında...
Ama bir gerçek var:
Sen dünün karanlığını atlattın.

Kimse bilmiyor bunu.
Kimse sabaha çıkmanın senin için ne anlama geldiğini bilmiyor.
Ama ben biliyorum.

Biliyorum ki sen gece boyunca sadece uykuyla değil,
kendi karanlığınla da savaştın.
İçinden geçen o kıskançlık, yalnızlık, kırgınlık…
Hepsiyle tek başına yüzleştin.
Ve şimdi, yeniden doğruluyorsun.
Sessizce.
Görkemli olmayan ama onurlu bir şekilde,

Bugün senden kimse mucize beklemiyor.
Sadece bir adım…
Bir nefes…
Bir pencereyi açıp güne bakman bile bir zaferdir.

Ve unutma:
Senin kalbinde, hâlâ sevebilen bir yer varsa,
Hâlâ güzeli arayabiliyorsan,
İçin hâlâ temiz kalmak istiyorsa,
Sen hâlâ çok değerlisin.

Bugün biraz susabilirsin,
İnsanlardan uzak durmak isteyebilirsin,
Yorulabilirsin…
Ama sadece şunu unutma:
Ve şimdi yeni bir gün var önünde.
Sana ait.
Senin şekillendireceğin.
...