Senin sâyende (gölgende) yaşamak
Gözlerinin içine bakarak,
Geceye rağmen Ali gibi olmak vardı.

Zira kapattığın parantezlerde boğulsam dahi,
Sol yanım sen diye attıkça,
Bir sela sesi ile âlem ruhumu nasıl yaktıysa
Ruhumun derinlerinde
Yine de sen ol isterim Züleyhâ...

Yıkılsın kalbinin putları,
Devrilsin âlemin kendi rengi,
Renklere büründükçe üzüntülerim/n
İnce bir sızı gibi kalbim/nde
Aşk’a yenik düşsün...

Ben sana geç kalmadım ya
İşte bak, artık dünya yıkılsa
Umrumda olmaz Züleyhâ...

Kopardığın kanatlarıma
Kalbinin tiyatrosunda,
Her gün bir tüy ekliyorum
Her biri birer Umut gemisi,
Limanı boğazımda düğümlenmiş hayat hikayesi.

Gri ve puslu bir şehirde,
Çiçekli balkon saydım seni
Ama nafile değil mi?

Hangi dem kırılsa aşkın kubbesi,
Sükut’u sol yanımın diline mühürlerim
Tesbih taneleri misali mazinin iplerini çekerim...

Her yaşın ayrı bir baharı var Züleyhâ,
Ben kendi baharımdayım şimdi...

Kalbinin tiyatrosunda rol almış aşk,
Gölgende yaşam savaşı veriyor şimdi
Züleyhâ, bil ki;
Tenim kokunun yayıldığı toprağını özledi...

HABİB YILDIRIM (LARDES SYMPRA / BÂİN-İ ADLÎ)
(20 Haziran 2025)