Halis dedi Agit, bugün bana Halis!
“Değişim,” ne parada ne de başka şeyde.
Bir niyetle başlar, ruhun kendisinde.
Kazandığın para,
Gördüğün insan,
Okuduğun kitap,
Kullandığın eşya,
Giydiğin elbise,
Yediğin yemek,
Oturduğun ev,
Elde ettiğin makam,
Hayatındaki kadın,
Ömrünü harcadığın çocuk,
Sıdk ile bağlandığın dost,
Oturup kalktığın arkadaş,
Ticaret yaptığın esnaf,
Başına seçtiğin yönetici,
Yaşantında değişiklik yapmıyorsa, suçu kendinde ara.
Oturup düşündüm ben de, beni ben eden Salıbaba’mın yıkık, viraneye dönmüş sokaklarında kendimi bulmak için etrafıma bakarak.
Sonra Agit’e dönüp dedim ki:
“İyi dersin, hoş dersin de, ben sevginin, saygının, hoşgörünün, sabrın ve en önemlisi insanın insan gibi olduğu çağda yaşadım. Günümüz insanları, bu güzel çağı ellerinin tersiyle iterek öz değerlerini yitiren insanlarla yaşamak istiyor, daha çok madde elde etmek için.
Kime sorsan, bu çağdan nefret ediyor ama hiçbirimiz düzelmesi için bir şey yapmıyoruz. Soruyorum:
Kim başlayacak?
Kim insanı yeniden insan yapacak?
Kim kaybolan değerleri geri çağıracak?
Kim bu çağın içindeki boşluğu dolduracak?”
Bunları duyunca güldü dostum.
Sonra bir sigara kendine, birde bana yakarak dedi ki;
Kim başlatacak? Sen!
Kim kaybolan değerleri geri çağıracak? Biz!
Kim bu çağın boşluğunu dolduracak? Yüreği hâlâ sıcak kalan herkes!
Bu anlayışa haiz olmadıktan sonra ejderha olsanız bile yutarlar sizi bir gün.
Yüreğinin güzelliğini kaybetmeyen herkese selamlar, saygılar.
Senden aldığım için akıl için sağol Agit!